ENES magnesy to bieguny neodymowych magnesów

Magnesy neodymowe posiadają, podobnie jak inne magnesy znane na ziemi, dwa bieguny o oznaczeniu N oraz S. Magnesy dwubiegunowe są najbardziej znanymi i powszechnie stosowanymi magnesami na ziemi. Istnieją jednak również magnesy wielobiegunowe o różnorodnym zastosowaniu, które stosuje się w różnych branżach np. jako elastyczne magnesy na lodówkę czy różnego rodzaju sprzęgła magnetyczne. Magnesy wielobiegunowe znalazły również zastosowanie przy produkcji silników elektrycznych o bardziej złożonej budowie. Tak zwane dielektro-magnesy są rodzajem magnesów, które posiadają bieguny rozchodzące się we wszystkich kierunkach. Tego typu magnesy uzyskuje się poprzez metodę prasowania sproszkowanego materiału w polu magnetycznym w wyższej temperaturze lub poprzez wtryskiwanie materiału do wybranej formy, na którą w tym samym czasie oddziałuje pole magnetyczne.

Istnieje również teoria istnienia magnesów jednobiegunowych. Jak do tej pory nie udało się odnaleźć tego typu magnesu jednobiegunowego na ziemi. Tego typu magnes elementarny, zwany przez naukowców magnonem, ma podobno występować w kosmosie i czeka na odkrycie. Ta teoria nie została jednak potwierdzona.

Najlepszym sposobem na oznaczenie biegunów magnesu jest użycie standardowo przyjętych kolorów: niebieskiego dla bieguna N (północnego) i czerwonego dla bieguna S (południowego). Magnes jest jednym z najmocniejszych magnesów dostępnych na rynku pod względem siły magnetycznej na inne przedmioty.

Niestety, rozcięcie jednego magnesu na dwie części skutkuje powstaniem dwóch odrębnych magnesów dwubiegunowych. Podobny efekt zauważymy, jeśli kolejne podzielenie tych magnesów przeprowadzimy na równe części. Ostatecznie otrzymamy cztery magnesy dwubiegunowe.

Magnesy charakteryzują się dwoma biegunami: północnym oraz południowym. Mają również właściwości magnetyczne, generując pole magnetyczne, które przyciąga inne obiekty metalowe lub kolejny magnes neodymowy o przeciwnym biegunie. Zestawienie bieguna północnego (N) i południowego (S) na jednym magnesie tworzy dipol magnetyczny, z odpowiedzialny za wciąganie przedmiotów metalowych oraz wzajemne przyciąganie magnesów, zależnie od kierunku ich przyłożenia. Przyłożenie magnesu neodymowego biegunem N do S spowoduje ich przyciągnięcie, natomiast w przeciwnym układzie biegunów nastąpi odpychanie z pełną siłą magnetyczną.

Bieguny magnetyczne, zwane "enes" i zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie siła pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N symbolizuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Jeśli do magnesu neodymowego zbliży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odpychania. Natomiast złączenie magnesów przeciwnymi biegunami skutkuje przyciąganiem.

Już w starożytności odkryto pewną interesującą regułę - niektóre obiekty przyciągają inne przedmioty. Z uwagi na materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes przyciąga wszystkie obiekty wykonane z żelaza lub stopu metali z rodziny ziem rzadkich, na które działa pole magnetyczne.

Dodatkowo, zauważono, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może zyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, gdy znajdzie się w obrębie silnego magnesu. Jednak nie będą osiągać na stałe właściwości magnetycznych, chyba że zostaną poddane na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.

Tak oto można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.