Bieguny magnesy "enes" N-S neodymowych magnesów

Najlepszym sposobem na oznaczenie biegunów magnesu jest użycie standardowo przyjętych kolorów: niebieskiego dla bieguna N (północnego) oraz czerwonego dla bieguna S (południowego). Magnes jest jednym z najsilniejszych magnesów dostępnych na rynku pod względem siły magnetycznej na inne przedmioty.

Bieguny magnetyczne, zwane "enes" i zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie siła pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N symbolizuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Jeśli do magnesu neodymowego zbliży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odrzucenia. Natomiast połączenie magnesów przeciwnymi biegunami powoduje przyciąganiem.

Już w starożytności odkryto pewną interesującą zależność - niektóre obiekty wabią inne przedmioty. W zależności od materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes wciąga wszystkie przedmioty wykonane z żelaza lub stopu metali z rodziny ziem rzadkich, które reagują na pole magnetyczne.

Ponadto, zauważono, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może zyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, będąc w obrębie silnego magnesu. Jednak nie będą osiągać na stałe właściwości magnetycznych, o ile zostaną wystawione na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.

Tak oto można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.

Neodymowe magnesy charakteryzują się dwoma biegunami: północnym oraz południowym. Posiadają również właściwości magnetyczne, tworząc pole magnetyczne, które wabi inne obiekty metalowe lub inny magnes neodymowy o przeciwnym biegunie. Połączenie bieguna północnego (N) oraz południowego (S) na jednym magnesie tworzy dipol magnetyczny, z odpowiedzialny za wciąganie przedmiotów metalowych oraz wzajemne odpychanie magnesów, zależnie od sposobu ich przyłożenia. Zetknięcie magnesu neodymowego biegunem N do S wywoła ich przyciągnięcie, natomiast w przeciwnym układzie biegunów dojdzie do odpychanie z pełną siłą magnetyczną.

Niestety, podzielenie jednego magnesu na dwie części skutkuje utworzeniem dwóch odrębnych magnesów dwubiegunowych. Podobny efekt zaobserwujemy, jeśli dalsze rozcięcie tych magnesów przeprowadzimy na równe części. W rezultacie otrzymamy cztery magnesy dwubiegunowe.

Magnesy neodymowe posiadają, podobnie jak inne magnesy znane na ziemi, dwa bieguny o oznaczeniu N oraz S. Magnesy dwubiegunowe są najbardziej znanymi oraz powszechnie stosowanymi magnesami na ziemi. Istnieją jednak również magnesy wielobiegunowe o różnorodnym zastosowaniu, które stosuje się w różnych branżach np. jako elastyczne magnesy na lodówkę czy różnego rodzaju sprzęgła magnetyczne. Magnesy wielobiegunowe znalazły również zastosowanie przy produkcji silników elektrycznych o bardziej złożonej budowie. Tak zwane dielektro-magnesy są rodzajem magnesów, które posiadają bieguny rozchodzące się we wszystkich kierunkach. Tego typu magnesy uzyskuje się poprzez metodę prasowania sproszkowanego materiału w polu magnetycznym w wyższej temperaturze lub poprzez wtryskiwanie materiału do wybranej formy, na którą w tym samym czasie oddziałuje pole magnetyczne.

Istnieje również teoria istnienia magnesów jednobiegunowych. Jak do tej pory nie udało się odnaleźć tego typu magnesu jednobiegunowego na ziemi. Tego typu magnes elementarny, zwany przez naukowców magnonem, ma podobno występować w kosmosie i czeka na odkrycie. Ta teoria nie została jednak potwierdzona.